Jeszcze tego nie odczuwam, bo to wcale nie jest koniec mojej drogi do wymarzonego zawodu. Jeszcze 4 miesiące do egzaminu zawodowego wstępnego, potem jak los mi będzie sprzyjać 2/3 lata ciężkiej harówy i ostateczny egzamin zawodowy. I jeszcze potem pół roku czekania na ostateczną decyzję w mojej sprawie.
Niemniej zakończyłam pewien etap mojego życia i z tej okazji zostałam uraczona prezentem, a w moim przypadku prezenty zazwyczaj są lalkowe, a czasami lalkowo-książkowe.
Widziałam tę lalkę wielokrotnie na allu, jedna osoba wystawiała cyklicznie po 1 sztuce, bardzo mi się ta lalka podobała, ale jakoś tak w tamtym czasie miałam na oku "lepsze" okazy,. do których było mi bardziej pilno. Poza tym an zdjęciach z aukcji lalka była tak okropnie różowiusia i nie sprawiała wrażenia cudu ceramiki, którym, jak się teraz okazuje, w rzeczywistości jest. Spodobała mi się dlatego, że jest wysoka, na dorosłym ciele i ma ruchomy łepek.
Chodzi mi o Klaudię (Claudia) od Alberon. Nawet sobie wtedy zapisałam na dysku zdjęcia z aukcji:
Po wyjęciu lalki z pudełka okazało się, że zdjęcia zupełnie nie ukazywały klasy tej lalki. Ona wcale nie jest różowa! Jej suknia jest w kolorze ecru, a na ten materiał (atłas) jest nałożone coś w w rodzaju satynowej mgiełki w delikatne, różowe paseczki. Cały strój zaskakuje precyzją wykonania i samym wymyśleniem kroju, marszczeń, mini różyczek, strusim piórkiem, malusią kameą przy dekolcie. No i ma wspaniały tren. Atłasowa suknia jest dosyć wąska i dopasowana, z rozszerzonym dołem w szpic, co jest trochę zniekształcone przez przezroczystą warstwę na wierzchu. Wprowadziłam małą poprawkę do sukni - zawiązałam jej pod biustem wstążkę w kolorze brudnego różu, żeby sukienka złapała proporcje lalki. Klaudia otrzymała także od firmy zgrabną, bambusową parasolkę do kompletu.
Sama lalka jako konstrukcja też jest cudem. Po pierwsze, ma doskonałą mechanizację kończyn - rusza nogami jakby spacerowała, ale są one na tyle sztywne, że się nie rozjeżdżają, ręce tak samo. Ponadto Klaudia jest dosyć spora - większa nawet od mojej najwyższej Franklinki.
Po drugie: pięknie uszyty korpus, w dodatku wielowarstwowy i ma pochowane szwy - wygląda nawet lepiej niż u Franklinów. No i ruchoma głowa, co osobiście ostatnio bardzo w lalkach lubię, ale nie uznaję za konieczność.
Jedyny minus w tej lalce to to, że mimo odlanego popiersia został on zasłonięty sukienką po samą szyję, ale widać wymagała tego stylizacja lalki, bo jej suknia jest z epoki, kiedy się zasłaniało szyję, żeby nie kusić biednych facetów
Najcudowniejsze jednak są w Klaudii jej włosy i oczy. Włosy, bo są z jakiegoś nieznanego mi materiału włosowego, który niczego właściwie konkretnego nie przypomina. Wygląda jak pomieszanie włosów z żyłką wędkarską, ale jednocześnie nie wyglądają one na strasznie sztuczne.
Co do oczu, są one szklane z jakby wklęsłą głębią, a na dnie mają tęczówkę ze szkła weneckiego z takim jakby szaroniebieskim piaskiem. Bardzo trudno to pokazać na zdjęciu, ale te oczy są fantastyczne! Tylko że moim zdaniem są trochę za duże do tej lalki, nie widać prawie białka, tylko sama fascynująca tęczówka.
Podsumowując, Klaudię od Alberon warto mieć, bo to doskonale wykonana lalka, przy cenie porównywalnej do którejś z lepszych Barbie.
Nawet mi nie przeszkadzają jej słodziutkie kolory.
W końcu wrzucam bardziej udane zdjęcia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz